XXVII Seminaruim Malakologiczne, cz. III

Wczoraj wieczorem otrzymałem informację od Pana Jarosława Kobaka o aktualizacji dotyczących Seminarium Malakologicznego. Zamieszczona na stronie http://www.home.umk.pl/~jkob73/sm lista uczestników oraz program seminarium przyprawiają o ślinotok... Jest kilka referatów, które warto byłoby usłyszeć, zwłaszcza dotyczących faunistyki i biologii gatunków. Najciekawszym wydaje mi się planowany referat prof. Piechockiego o współczesnej malakofaunie Bałtyku (razem z dr B. Wawrzyniak-Wydrowską). Bardzo jestem ciekaw ustaleń, zwłaszcza odnoszących się do tyłoskrzelnych.
Zapraszam do odwiedzin strony organizatora i zapoznania się z programem. Ponad sześćdziesięciu uczestników, kilkadziesiąt referatów i posterów. Będzie się działo... Może się w głowie ZAKRĘCIĆ;-)

Skończyło się źródełko

Jeszcze nie tak dawno, bo miesiąc temu, pisałem o internetowych zasobach Journal of Molluscan Studies. Wtedy piałem z zachwytu, jakie to bogactwo archiwum, jakie dobre teksty. No i stało się, pochwaliłem za mocno, dotarło do Anglików i koniec. Pewnie zatrudnili jakiego Szkota, bo jak inaczej wytłumaczyć nagłe skąpstwo, które pojawiło się ni stąd ni zowąd? Już nie ma otwartego dostępu do zasobów, skończyło się źródełko. Trzeba się zarejestrować i dopiero potem można z czegoś tam skorzystać. Niby dobrze, ale było lepiej, zdecydowanie lepiej... Obiecywałem sobie, że w czasie urlopu posiedzę troszkę nad tymi tekstami, poszukam nowych informacji. A tu? Trudno, przeżyję, choć krzywdę teraz odczuwam. Tak się rodzi mechanizm roszczeniowy: kiedy dostaje się coś za darmo, bez ograniczeń, a potem wprowadza się reglamentację, nie jest łatwo mózgowi wytłumaczyć, żeby inaczej gospodarował serotoniną i dopaminą.
Miało być tak pięknie, a trzeba szukać nowego źródełka. Poprzednie nie wyschło, tylko się skończyło (darmowe) z niego korzystanie...
Mimo wszystko zapraszam na www.mollus.oxfordjournals.org - zwłaszcza tych, co lepiej władają angielskim.

Trzeba to znać

Ostatnio trochę się spóźnia, dlatego codziennie zaglądam do jego witryny, sprawdzając czy są zmiany. Dziś nie było, ale towarzyszy mi przekonanie, że w najbliższym czasie coś się pojawi. Pisałem już kiedyś o stronie Petera Gloera, niemieckiego malakologa.  To na niego tak czekam. Zamieszcza na swojej stronie bieżącą bibliografię, więc zaglądam i sprawdzam. W 2010 r. zamieścił tylko pięć tekstów, zatem powinny pojawić się jakieś uzupełnienia.

Znam Gloera z wielu publikacji rozproszonych oraz z jednej zwartej: bardzo dobrej "Die Süßwassergastropoden Nord- und Mitteleuropas" - książki w języku niemieckim, którą warto by przetłumaczyć na polski.
Zaopatrzona w bogaty materiał fotograficzny i ilustracyjny stanowi bezcenne źródło wiedzy na temat słodkowodnej malakofauny północnej i środkowej Europy. Jest zatem w naszej szerokości geograficznej nieoceniona. Sam autor często odwołuje się do malakologów polskich, zwłaszcza Piechockiego, Falniowskiego i Jackiewicz. Każdy gatunek zaopatruje w dostępną synonimikę, opisuje zasięg zoograficzny i wymagania środowiskowe, podaje również status ochrony gatunku w wybranych krajach. Nadto ilustracje cech anatomicznych, niezbędnych przy oznaczaniu gatunków, których muszle nie dają jednoznacznych rozstrzygnięć. Wszystko to sprawia, że książka jest rewelacyjnym kompendium wiedzy o słodkowodnych ślimakach występujących również w Polsce. 
Szkoda, że tylko ślimaków. Rozwiniecie klucza do gromady Bivalvia sprawiłoby, że słodkowodna malakofauna byłaby łatwiejsza do oznaczania. Tego wciąż brakuje, zwłaszcza w odniesieniu do rodzaju Pisidium. No, ale to książka o ślimakach, więc skupmy się na tym czego dotyczy. Nie znalazłem w niej informacji o Segmentina distiguenda Gredler, jeśli w ogóle jest to gatunek a nie forma S. nitida. Gloer nie wspomina w ogóle o takiej formie, która jest przecież dość charakterystyczna. Może znajdzie się w kolejnym wydaniu? Zobaczymy. 

Książka kosztuje koło 55 euro, na polskie warunki to troszkę drogo, ale to jedna z tych pozycji, o które warto powalczyć. Jeśli więc ktoś ma ciotkę w Niemczech, niech prosi o przesyłkę. Naprawdę warto, a nawet trzeba to znać.